ACKNOWLEDGEMENT / मेरो भन्नु-

The Struggle to Adapt

I was not a very social child. When others hurt me with their unkind words, I was often unable to respond, even when the situation was not my fault. I couldn't speak a single word in my own defense. Instead, I would often cry alone. I used to see myself as an odd person who simply couldn't fit in with society or other people. I tried hard to change myself so I could adapt, but I was never able to do it.

Discovering a New Perspective 

When I read a small booklet called 'Easy Way to Understand Marxism,' my perspective completely shifted. I began to think, "I'm not the odd one out; society is. I don't need to change; society does." This profound realization is likely why I was drawn to Marxism so quickly. This happened sometime around 1998. At that time, my intense patriotic personality was quickly replaced by a communist one. I then began studying socialism and communism extensively. Around this same time, some school friends and I had established a children's library. We pooled our own money to buy fairy tales and children's magazines. My job in the library was to purchase the books and magazines. After becoming interested in Marxism, however, I started buying books on Marxist ideology for the library instead. I was incredibly excited to read these books and felt proud to be called a communist. Simultaneously, listening to the songs of communist singers fueled my spirit and added to my excitement.

 

Questioning Communism

​Although I studied a lot about socialism, communism and  Mao's New Democracy,  I was most interested in communism. I would imagine myself living in a communist society. Every book I read predicted that communism was inevitable. This made me wonder, "If it's inevitable, why do communists need to lead a movement to achieve it? It should eventually happen on its own." I questioned whether this was possible and what made communism "inevitable."

​These questions led me to a deep study of the philosophical basis of communism: historical and dialectical materialism, which is the core Marxist philosophy. Often, the logic in the books conflicted with my own reasoning. Sometimes I'd find an important point that I had to underline for review. Other times, I felt the provided logic was wrong and would write my own counter-arguments in the book's margin with a pencil. It frequently took me hours just to finish a single page because I would mentally argue with every sentence, never moving on until I had reached a firm conclusion. 

When I realized that arguing with the books was taking too long, I stopped writing my counter-arguments on the margins and began drafting them in a separate notebook instead.

  

Reflections on Philosophy and Feedback

​I started drafting this work on March 31, 2000, and completed the first phase of writing on February 26, 2005. I then gave the manuscript to some friends for feedback, but the comments I received were not as positive as I had hoped. Nevertheless, I wasn't worried by the negative reception, as my only motivation is to discover the truth. I simply hoped my ideas would be refuted by genuine facts and logic. The main criticism was that my central idea, the 'Law of Action and Reaction,' was nothing new; my friends argued that it was a simple rule ("every action creates a reaction") that everyone already knows, and therefore holds no appeal for readers.

​My reply was that my work isn't concerned with attraction, but with fact. I believe that true philosophy should be a simple rule applicable to every aspect of the world, and that past philosophers are responsible for making it overly complicated. For example, while dialecticism seems extraordinary and is initially attractive, its scope is ultimately limited—it can't be applied to every area of life. A rule that represents the whole world must, by necessity, be simple, and that is the 'Law of Action and Reaction'. While I'm confident in this core philosophical idea, I realize some of the specific theories I presented may need corrections. I would welcome finding errors because I am always seeking the truth, and I believe that correcting a few theoretical details will not invalidate the overall dynamic worldview, philosophy, or theory.

 

​I've recently made some corrections to the manuscript and added two new topics. Finally, I want to thank everyone who provided feedback. Comments are always welcome; it's perfectly normal for readers to agree or disagree with the ideas I've presented, and I welcome both views equally. Ultimately, my greatest hope is that this writing is simple and clear enough for everyone to understand.

(update on 22 October 2025:  Since my English is not strong, I asked Gemini AI to correct my language in October 2025 and then edited my posts using the language it provided.)

 

 

 

                                                  Thank You !

सानो छँदा अन्तर्मुखी स्वभावको थिएँ । मान्छेका बोली व्यवहारसँगै मेरा बोली व्यवाहारको तालमेल नमिल्दा म आफुलाई समाजमा घुल्न नसक्ने अजिव प्राणी झैं मान्थें ।

जब मैले ’मार्क्सवाद बुझ्ने सरल तरिका’ भन्ने सानो पुस्तिका पढें, त्यतिबेलादेखि मलाई लाग्यो कि अजिव म हैन, अजिव त यो समाज रहेछ । म यो समाज अनुकुल बन्ने होइन कि अब यो समाजलाई म अनुकुल बनाउनु पर्ने रहेछ । यही कारण हुनुपर्छ मलाई मार्क्सवादले छिट्टै तानेको । सायद यो २०५४/५५ साल तिरको कुरा हुनुपर्छ । त्यस अघि हिटलर जस्तो अन्धाराष्ट्रवादी म त्यसपछि कम्युनिष्ट बनें । समाजवाद र साम्यवाद सम्बन्धि धेरै धेरै किताबहरू पढ्न थालें । त्यतिबेला हामी स्कुलका केही साथीहरू मिलेर बाल पुस्तकालय खोलेका थियौं । नयाँ नयाँ किताबहरू किन्न साथीहरूबाटै पैसा संकलन गर्थ्यौं । किताब किन्ने जिम्मा मेरो थियो । बाल कथा, कविताका किताबहरूबाट सुरू गरेको हाम्रो पुस्तकालयमा त्यसपछि मेरा रोजाइ अनुसारका मार्क्सवादी किताबहरू थापिन थाले । ती किताबहरू पढेर म निकै रोमाञ्चित हुँदै गैरहेको थिएँ । म आफुलाई कम्युनिष्ट भन्न पाउँदा अति धेरै गर्वको अनुभव गर्न थालेको थिएँ । त्यसमाथि प्रगतिशील कलाकारहरूले गाएका गीतसंगीत सुन्दा झन् उर्जा थपिदिन्थ्यो ।

मैले माओको नयाँ जनवाद, त्यसपछि लागू हुने भनिएको समाजवाद र अन्त्य अनि अवश्यंभावी रूपमा व्याख्या गरिएको साम्यवादबारे धेरै पढें । मलाई नयाँ जनवाद र समाजवाद भन्दा पनि साम्यावादमा धेरै रूचि थियो । म आफूलाई साम्यवादी समाजमा रहेको कल्पना गर्थें । यस्तो समाज सक्दो छिटो बनाउनुपर्छ जस्तो लाग्थो । यसको लागि अब यस्तो किताब पढेर, सिद्धान्तहरू लेखेर समय खेर फाल्नु भन्दा पनि सजिलो र छिटो तरिकाले कसरी साम्यवादी समाज बनाउन सकिन्छ भन्ने मनमा लागिरहन्थ्यो । अर्कोतिर साम्यवाद अवश्यंभावी हो भने एक दिन त यो समाज साम्यावादी हुन करै लाग्छ नि हामीले केही गर्दा र नगर्दा के फरक पर्छ र जस्तो लाग्थ्यो । यस्तै तर्क वितर्कले मलाई अन्ततः ′साम्यवादका अधारहरू के के हुन त ? ′ भन्ने कुराहरूहरूमा डोर्‍यायो । अतः मैले मार्क्सवादका दार्शनिक आधार, ऐतिहासिक र द्वन्दात्मक भौतिकवादको गहिरो अध्ययन गर्ने निष्कर्ष निकालेँ । पढ्दै जाँदा कतिपय स्थानमा मेरा र किताबका तर्कहरू बाझिन थाले । कतिपय ठाउँमा एकदमै महत्वपूर्ण कुरा पढेको झैं लाग्थ्यो । पढ्दा मसँग पेन्सिल हुन्थ्यो । कयौं ठाउँमा अन्डरलाइन गरिन्थ्यो । कतै कुनै कुरा चित्त नबुझेमा किताबकै मार्जिन साइड (अक्षर नभएका खाली ठाउँ) मा मेरा आफ्ना तर्कहरू पेन्सिलले लेख्थेँ । कति ठाउँमा एक पाना मात्र पढ्न पनि घण्टौं समय लाग्थ्यो । किनकी हरेक वाक्यसँग मेरो वादविवादहरू चल्थ्यो । त्यो विवादलाई निष्कर्षमा नपुर्‍याएसम्म दोस्रो वाक्य पढ्न सकिंदैनथ्यो ।

यसरी वैचारीक मन्थनहरू धेरै हुन थालेपछि मैले मेरा असहमति र मेरा आफ्नै तर्कहरूलाई किताबकै खाली भागमा पेन्सिलले लेखेर मात्र नअटाउने भयो । त्यसपछि मैले खेस्रा कागजमा आफ्ना तर्कहरू लेख्न थालेँ । यो लेखाइ २०५६ साल चैत्र १८ बाट शुरू भयो । अन्ततः २०६१ फागुन १५ गते यी लेखहरूलाई एउटा व्यवस्थित रूप दिएँ र दुईचार जनालाई पढन दिएँ । तर कसैबाट पनि मैले सोचेजस्तो सकारात्मक प्रतिक्रिया पाई‌ंन । म सत्य के हो भनेर जान्न चाहने भएकोले मलाई नकारात्मक प्रतिक्रियाहरूले कुनै दुःख पुर्‍याउँदैन । मात्र यति हो कि मेरा विचारहरू तथ्यहरूद्वारा खण्डन होस् भन्ने चाहन्छु । पढ्न दिएकामध्ये धेरैजनाबाट आएको टिप्पणी के थियो भने ′क्रिया र प्रतिक्रिया′  को नियम कुनै नौलो कुरा होइन, हरेक क्रियाले प्रतिकृया जन्माउँछ वा हरेक प्रतिक्रियाको लागि क्रिया आवश्यक हुन्छ भन्ने कुरा सबैलाई थाहा भएको साधारण कुरा हो । त्यसैले यसमा कुनै आकर्षण भएन । यसमा मेरो भन्नु के हो भने कुरा आकर्षणको हैन, तथ्यको हो । जसलाई हामी साधारण नियम भन्छौँ आखिर संसार त्यही साधारण नियममा आधारित रहेछ । दर्शन बुझ्न गाह्रो छैन । दर्शनलाई पूर्व विद्वानहरूले बुझ्न गाह्रो विषय बनाए, आकर्षक तर जटिल कुराहरू लेखेर । जस्तै द्वन्दवादलाई हरौं । द्वन्दवाद आकर्षक छ । पहिलोपटक द्वन्दवाद पढ्दा के के न नयाँ अनि असाधारण कुरा थाहा पाए झैँ लाग्छ तर द्वन्दवादको क्षेत्र सीमित छ । यो सबै कुरामा लागू हुँदैन, त्यसैले यो सही दर्शन हुन सक्दैन, बरु यो कुनै विषयको सिद्धान्त हुन सक्छ । यहाँ लेखेका दर्शनका कुरामा शंका नभए पनि सिद्धान्त विषयमा लेखेका केही कुरामा अझै केही खोटहरू हुन सक्छन् जस्तो लाग्छ । मेरा विचारहरूमा खोट पत्ता लाग्यो भने झन सत्य कुरा फेला पर्नाले खुशी नै हुनेछु । ′क्रिया र प्रतिक्रिया′ को यो विश्व-दृष्टिकोण चलायमान वा भनौं गतिशील (dynamic) छ । त्यसैले यसको सिद्धान्तका विषयमा सही तथ्यहरू थप्नाले वा गलत कुराहरू हटाउनाले दर्शन, सिद्धान्त र कार्यक्रमको यो समग्र विश्व-दृष्टिकोण गलत ठहर्न सक्दैन ।

भर्खरै मात्र पनि केही सम्पादन गरें, केही उदाहरणहरूलाई परिमार्जित गरें र ′इच्छाशक्ति′ र ′साम्यवाद′बारे नयाँ विषय थपेको छु । ′इच्छाशक्तिका नियमहरू′ एउटा सिद्धान्त हो तर यसले मान्छेका कार्यक्रमहरू सफल वा असफल हुनुमा भूमिका खेल्ने हुनाले यसलाई सिद्धान्तको chapter मा नराखेर कार्यक्रमको chapter मा राखेको छु । अन्त्यमा यसलार्इ पढेर प्रतिकृया दिनुहुनेहरूप्रति कृतज्ञता जनाउँछु । यसमा प्रस्तुत विचारसँग जो कोही पनि सहमत वा असहमत हुन सक्छन्, जुन स्वाभाविक कुरा हो र यसलाई सामान्य रूपमा लिनेछु । मुख्य कुरा मैले आफ्ना विचारहरूलाई सबैले बुझ्नसक्ने गरी स्पष्टसँग राख्न सकेको रहेछु भने आफूलाई सफल मान्नेछु ।

                                                       -निर्मल